Dus ik had een drukke week, waardoor het automatisch ook een drukke week voor Faye was. Ze groeit langzaam om tot een grote meid en kan elke dag iets meer doen. In het begin gaf ik haar af en toe vrij. Een 2,5 maanden oude pup mee nemen voor een doktersbezoek, de apotheek en sommige (veel benodigde) boodschappen is veel. En ik wil dat ze mee gaat met plezier. Maar nu sleep ik haar gewoon overal mee naar toe. Met haar huidige aandachtsspanne is de berekening simpel; als het te veel voor haar is, is het meestal te veel voor mij.

Zolang er een auto is, zijn we er voor in!
Dus ik hou van autorijden, alleen zijn, muziek hard aan en meezingen in de auto is meestal een ontspannende activiteit. En hetzelfde geldt voor Faye, ze houdt van de auto, gaat er graag in en ligt heerlijk te snurken voor langere ritten. Zij ‘zingt’ soms ook, maar dan alleen als er een ambulance langs komt. En met het huidige weer  gecombineerd met het wachten op de vervanging voor de handbike hebben we alles met de auto gedaan deze week.

Meh, dit is niet speciaal.
Was haar reactie op de meeste dingen die we deze week deden, de meeste plaatsen kende ze al, en de meeste afspraken waren korte bezoeken. Maar toen wist ze nog niet wat ik had gepland voor de laatste helft van de week! Ten eerste werd ik eindelijk opnieuw goedgekeurd om te doneren na een paar maanden, en op vrijdag hadden we een High Tea gepland met mijn ouders en broer. En na die High Tea wat quality time voor Faye en mijn broer, hij is de eerste go-to als Faye niet bij me kan zijn om welke reden dan ook. Hij kende de ins en outs van Zoë en nam de zorg voor haar over als ik niet voor haar kon zorgen. En de manier waarop hij dat deed maakt dat ik ook niets liever wil dat hij die rol in het leven van Faye op zich neemt.

Doneren, zal ze het volhouden?
Ik ben bloeddonor sinds mijn 18e en ben momenteel een plasma donor (bij Sanquin), wat betekent dat ik elke twee weken 840ml kan doneren. Er vanuit gaande dat ik niet weer een antibiotica kuur heb ofzo. Dus ik heb niet kunnen doneren sinds ik Faye heb. Wat betekent dat er een nieuwe plek te ontdekken is. En op deze plek is goed gedrag een hele grote prioriteit. Er zijn veel mensen die rondlopen en er word gewerkt met scherpe objecten. Hygiëne is best belangrijk als ze naalden in je lijf steken, er bloed uit pompen en dan een deel weer terug pompen. En 840ml betekent dat ik ongeveer 35-50 minuten in die stoel lig en een extra 20 tot 30 minuten voor al het gedoe eromheen. In het slechtste geval dus ongeveer 80 minuten van perfect gedrag.

Waarom doe je de moeite om je zorgen te maken!?
Pfwrrt… hoezo maak jij je druk? Ik bedoel die 80 minuten zijn moeilijk voor teeny weeny itsy iitsy puppies! Ik kan dit echt goed hoor! Natuurlijk waren de eerste paar minuten interessant en een beetje eng, nieuwe omgeving, rare geuren, veel mensen. En het lastigste van alles; mensen komen erg dicht bij me en zitten vervolgens aan me en prikken dingen in me. Dat was behoorlijk moeilijk voor haar. Een deel van haar taak is een ‘meat shield’ zijn, maar met deze dingen moet ze het tegenovergestelde doen. En ik trouwens ook, ik ben blij om als donor te kunnen helpen, maar al die intimiteit is iets wat ik echt niet nodig heb.

Oh… mijn… * vul in *….. weer een
De mensen bij Sanquin waren een beetje geschrokken van een jonge, enorme, energieke en speelse pup die binnen kwam. Ze hebben eerder een assistentiehond in opleiding gehad die een aantal keer langs was gekomen. Dat was ook een drukke, energieke en speelse pup. Maar deze had bananen in zijn oren, had een lange lijn en werd niet kort gehouden en nouja in het kort was dat een onwerkbare situatie. De pup ging uiteindelijk niet door met de opleiding en kwam ook niet meer mee, maar degenen met die ervaring waren een beetje bang dat deze hetzelfde zou gaan doen. Want, nou, ze waren wettelijk natuurlijk verplicht om hem toe te laten maar naalden de verkeerde kant op steken omdat er een pup op je springt is niet tof.

Wanneer ben je terug?
Echt! Elke twee weken? Oh hoe mooi! Was de opmerking die we kregen bij vertrek. Ik was zo trots, je zou het een kilometer verderop nog van mijn gezicht kunnen aflezen. We hadden echter één dingetje, ze zag haar reflectie in een glanzende kar. Waar ze toch echt even naar moest blaffen en grommen. Waar een paar mensen uiteraard van schrokken (voor zover ik weet zijn er geen naalden verkeerd gestoken). Ik vroeg de medewerkster of ze de kar expres even wilde laten staan zodat Faye kon wennen, dan is ze er aan gewend en is dat ook geen probleem meer. Gelukkig was ze na een minuut en nog wat grommen en snuffelen er toch wel van overtuigd dat er geen hond in die kar zat. Ze luisterde naar al mijn commando’s, sliep ongeveer 30 minuten op de vloer naast me met mensen die letterlijk 40cm van haar vandaan liepen. En als kers op de taart viel de dop van mijn flesje op de vloer. En op commando pakte ze de dop, sprong omhoog en kwam die mooi in mijn hand afleveren. Een super knappe puppy dus! Soms is het voor mij ook lastig om te geloven dat ze echt nog maar net 5 maanden oud is. (soms is het ook heel goed te geloven..)

Gelukkig is het weekend vrij van plannen, dus we hebben genoeg tijd om bij te slapen!